محکم بشین ! میریم که بترکونیم

زیاد حال ندارم غر بزنی. کتاب متاباتو جمع کن که باید بریم بترکونیم. تابستون تموم شد و پاییز اومد. پاییز منو یاد شروع دوباره میندازه. درسته ۲ سالی هست که روی صندلی دانش آموزی یا دانشجویی ننشستم. و من حالا ۲۴ ساله هستم. و ۲ سالی میشه لیسانس گرفتم. ولی شروع مهر و چکه های باورن و بوی خاص پاییز با رنگ های زردش باز شدن مدارس رانوید میده و میگه که باید شروعی تازه کنیم برای کشف این هستی .

پرانتز باز بحث غیرکنکوری در مورد علت پیدایش فصل ها

بچه ها من عاشق فضا هستم. باید این رو بهتون یاد میدادم که چرا برگ درخت ها قراره زرد بشن 🙂

پاییز امسال برای کنکوری بوی ترکوندن میده. بوی یک سفر عجیب با سایت ریاضی صد رو میده. یه رتبه ی خوب.

من که آماده ام. تو آماده ای ؟؟ پکری ؟؟

کتاب و جزوه و چک نویس و هرچی داری جمع کن که حال غر زدن هاتو ندارم!

برای اینکه وسعت دنیا رو بفهمی باید تلاش کنی و بالای قله برسی تا ببینی دورو برت چقدر وسیع هست. اگر اون پایین ها وایستی چیزی دستگیرت نمیشه عزیزم!

حتی اگر وضعیت خیلی بدی داری به خودت تلقین کن که موفق هستی. و اینقدر به خودت تلقین کن تا زمانی که این تصورات به واقعیت تبدیل بشه و شیرینی شو واقعا حس کنی.

بچه ها جاده ی موفقیت جاده ی خلوتی هست و باید با کلی آدم ساز مخالف بزنی. ولی تو موفق باش.

اگر سنگ ریزی جلوی پات دیدی شوتش کن تا صد متر جلو بره. اگه یک تخته سنگ جلوت دیدی ازش بالا برو. اگه یک کوه مشکل جلوت دیدی پرواز کن که ازش رد بشی.

بعضی از چیزها و افرادی که باعث اصطکاک مسیر راه تو میشن را حذف کن و خودتو درگیر اونها نکن. یالا بجنب. خودتو به حامد دلیجه نشون بده.

خیلی از کنکوری ها میگن کلی رویا داشتم ولی اجراش نکردم و فلانی که اجرا کرد الان خوش بحالش. تو نذار حسرت بخوری. به رویاهات فکر کن. نذار رویاهای شما رو کسی دیگه صاحب بشه.

یک لحظه چشماتو ببند. فکر کن داری از حوزه ی آزمون میایی بیرون. من که میدونم تو این آزمونه رو میدی. این رو هم میدونم وقتی ازش بیرون بیایی یک حسی داری. من ۶ سال پیش دقیقا یادمه. دقیقا یادمه چجوری با امکانات کم کنکور رو به خاک مالیدم! دهنشو بستم. خفه خون گرفت بیچاره.

بهرام مبشر عضو دانشمندان ناسا میگه :

تصویر ذهنی شما نوجوان ایرونی خیلی قوی هست که بتونه هر مانعی رو از سر راهش برداره. خودتو دست کم نگیر پسر. بابا تو از کشوری هستی که ۲۵۰ دانشمند تو ناسا داره. آبجی من تو از کشوری هستی که اولین زن جایزه ی ریاضی فیلدز یا همون نوبل ریاضی رو اون برد. بله تو هموطن مریم میرزا خانی هستی. تو کشور نمیشه پیشرفت کرد ؟؟ اولا که میشه. اگرم نمیشه خب برو. کسی جلوتو نمیگره. ولی این کنکوره رو بایستی خوب بدی. میفهمی؟؟؟ ها؟؟؟ اعصابمو خراب نکن. غر نزن. اسکل نشو دیگه. لطفا درستو بخون. باشه؟؟

سوم نخوندی. تابستون نخوندی.پارسال خراب کردی. کار ی ندارم قبلا  چه گندی زدی. برای اینکه بیشتر از این گند نزنی بامن همراه شو که بریم بترکونیم.

مذهبی شدید  هستی و میگی خدا ناظر اعمال ماست و…؟؟  خب داره نگات میکنه یالا بخون.

زیاد اعتقاد نداری و میگی همه چیز دست خودمون هست ؟؟ خب برو خودت و ارادتو بهم ثابت کن.

هیچ چی بالاتر از یادگیری نیست. هیچی ارزش نداره وقتتو در سال کنکور تلف کنی. دلتو به اس ام اس های چرت و پرت گلم و عشقم و بغلم کن و بوس بوس و.. خوش نکن. این ها هممممشون در برابر اون چیزی که تو واقعا میخواهی چیزی نیست.

من حامد دلیجه برایت می نویسم. چون آینده ی جهان دستان ماست. شاید کسی باشی که بابات خیلی زحمت میکشه و میخواهی تلاش هاشو جبران کنی. بله میدونم شاید کتاب تست ت رو از این و اون قرض میگیری. شاید وقتی دوستات از کلاس کنکور حرف میزنن شما ازشون فاصله میگیری که نگن فلانی تو کلاس میری یا نه. شاید کسی باشی که پول آزمون نداری و یا شاید بابات باهاشون صحبت کرده که بهشون قسطی بده. تو دل پاکی داری. تو دنبال موفقیت هستی. ولی این رو بدون یکی داره تو این سایت مینویسه و الان نزدیک این هست که اشکاش سرازیر بشه که درکت میکنه. تو تلاش کن. تو بجنگ. حقتو از این دنیا بگیر. دنیا دروغه. الکیه. ولی بی شرف نیست.  جواب زحمتت رو میده.

شاید جماعت اندکی باشند که اینترنت داشته باشند و بی پول هم باشند. میدونی بنده خداهایی هستند که گوشی خوب یا اینترنت ندارند که این حرفهای من رو بشنوند و بخونند. ولی من می نویسم. آن قدر برایم ارزش دارند و مهم هستند که بنویسم. من دیگه شروع میکنم به اعتراف. دیگر بس هست. دوم ابتدایی که بودم کفش هایی  داشتم قهوه ای رنگ بود. ولی مادرم با عشق خاصی قسمت های پاره اش را برایم با یک چرم قهوه ای رنگ دیگر دوخته بود.یعنی کفش بخیه خورده داشتم. دقیقا یادمه پای راستم بود. در واقع شمال غربی پای راستم می شد.و من رو مجبور می کرد که تو میزهای مدرسه ستون چپ کلاس بشینم.  راستی سال قبلش که اول ابتدایی بودم شاگرد اول مدرسه شده بودم. ولی من نا امید نشدم. تا پیش دانشگاهی همش شاگرد اول شدم.  میخوام زندگی نامه ام را برای کنکوری ها در قالب یک کتاب بنویسم. یکی میگه ننویس صبرکن. یکی میگه بنویس. ولی رفتن عزیزترین دوستانم درجوانی باعث شده بدجور از این دنیا بترسم که نکنه یک وقت بروم! به همین زودی هاااا.اگر رفتم و اگر روحی بود و زنده بود بدونید من خیلی سعی خواهم کرد که باهاتون ارتباط برقرار کنم.مخصوصا کسایی که ریاضی شون خوبه وقتی من مردم حواستون رو جمع کنید   🙂  از کنکور می نویسم چون کنکور باعث شد الان برایتان بنویسم و اینجا باشم. نمیدانم میتونی نظمی در حرفهایم پیدا کنی یا نه. من حتی زیاد فایل صوتی ضبط نمیکنم چون به فکر افراد ناشنوا نیز هستم. شاید بگویی کم هستندولی تصور کن خودت یکی از اون ها باشی. شاید یک نفر یک نفر ناشنوا پیدا بشه این متن را بخونه. عزیزم من به فکر تو هم هستم. شاید یکی بگه نا بینایان چی ؟ برای اون ها شمابخون و بگو.  نوشتن برایت سخت تر هست. اشکالی نداره من می نویسم.

منبع: ریاضی صد

مهندس حامد دلیجه