دانش آموزانی که هرگز در درس پیشرفت نمی کنند

شاید شما هم از جمله دانش آموزانی باشید که قسمت عمده‌ی انرژی‌شان در خونه و مدرسه، صرف درس خواندن نمی‌شود. برخورد با دیگران،‌ شنیدن حرف‌های منفی اطرافیان، بحث‌های بیهوده، شایعه پراکنی‌ها، مبارزه با اخبار منفی و شایعه‌ها،بازی با موبایل و ده‌ها فعالیت دیگر، بخش عمده‌ای از انرژی روزانه ما را تلف می‌کند بدون اینکه به نتیجه خاصی رسیده باشیم. اگر انصاف داشته باشیم باید بپذیریم که گاهی، خود ما هم نمونه‌ای از چنین افرادی هستیم. الگوهای رفتاری خاصی وجود دارند که برخی دانش آموزان، در مدارس و منزل به سراغ آنها می‌روند. این الگوها، مسیر رشد و پیشرفت را برای آنها کند و گاهی متوقف می‌کند و معمولاً پس از چند ماه کار و تلاش، مشاهده میکنید که در نزدیکی همان نقطه که کار را شروع کرده بودند، بازنشسته شده‌اند!

دانش آموزان ترسو

دانش آموزان ترسو، مشکلات زیادی را در مدرسه و آموزشگاه ایجاد می‌کنند. اگر از تنبیه شدن بترسند، هر روز تمام وقت خود را صرف جستجوی کسانی می‌کنند که ممکن است وسیله‌ی تنبیه آنها را فراهم کنند. یا اینکه از صبح تا ظهر، در جستجوی متهم کردن دیگران در محیط مدرسه هستند. این نوع دانش آموزان باور دارند که اگر فرد دیگری متهم به دزدی، کمدرس خواندن، ضعف و … باشد، تا زمانی که تبرئه شود، انگشت اتهام و تهدید به سوی آنها نشانه نخواهد رفت! پس کسی که درس نمیخونه به مامانش میگه : مامان سحر رو دیدی؟؟ پارسال ۱۲۵ هزار شد!

غیرهمدل‌ها

کسانی که اصلاً همکلاسی های خود را درک نمی‌کنند. برای آنها شرایط درس و زندگی همکلاسان مهم نیست. حتی گاهی احساس زیرکی خاصی هم می‌کنند. یکی از همکلاسی ها برای خرید کتاب و کپی جزوه به سطح شهر رفته و پس از اینکه در گرما عرق ریخته و به خونه یا آموزشگاه بازگشته، از همکلاسی اش می‌شنود: «خیلی خوش گذروندی‌ها! ما که اینجا تنها نشستیم و کسی رو نداریم!. تو برای خودت رفتی تو شهر چرخیدی!».  یکی دیگر از همکلاسی ها، برای شرکت در مراسم فوت یکی از بستگان از مدیر مرخصی گرفته و با هزار سختی و دور شدن از درس به شهری دیگه رفته و حالا که برمیگردد از همکلاس خود می‌شنود: «خوب شد! به بهانه‌ی فوت فلانی، یک استراحت حسابی هم کردی و درس رو پیچوندی!». جملات از این دست کم نیستند: «تو که دوست (پسر یا دختر) و از این دردسرهای ما نداری. برو جزوه ی مارو هم کپی کن ». یا اینکه: «تو که دوست (پسر یا دختر) داری، حداقل درستو بخون ،تا جلوش کلاس بیایی.ما که کسی نداریم بعد درس خوندن جلوش کلاس بیاییم !».

همه‌ی جملات بالا، یک ویژگی مشترک دارند. هیچ نوع همدلی در آنها دیده نمی‌شود. هر کسی تلاش خود را ارزشمندتر از دیگران و سختی‌های خود را بیشتر از دیگران می‌بیند. «همدلی با دیگران» یکی از مهم‌ترین فاکتورهای مطرح در هوش هیجانی است و دانش آموزانی که از آن بی بهره باشند، به سختی ممکن است بتوانند مسیر رشد پایدار و مطمئن را در درس و تراز و رتبه طی کنند. در مورد هوش هیجانی ویژه تر در ریاضی صد بحث خواهیم کرد.

بپذیریم که بقیه هم سختی‌های خودشان را دارند و مرغ همسایه، همیشه غاز نیست!

شایعه پردازان

همیشه از شایعه‌پردازان فاصله بگیرید. اگر آنها شایعه‌ای را با شما مطرح می‌کنند، به خاطر دوستی نزدیک با شما نیست. بلکه به خاطر «لذت شایعه‌پراکنی» است. آنها فردا هم، به سادگی خبر یا شایعه‌ای را که به شما مربوط است برای دیگران تعریف می‌کنند. اگر گیر چنین افرادی افتادید، مهم نیست چه می‌کنید، فقط با آنها موافقت نکنید. آنها پس از کسب نظر موافق شما، برای نفر بعد، شایعه را از قول شما نقل خواهند کرد! کافی اوست او بگوید: «میدانی که فلانی با دبیرش رابطه‌ی نامشروع دارد؟ بی‌دلیل که درصدهای فلان درسش ارتقاء پیدا نکرده…». کافی است شما در سکوت لبخندی بزنید. برای نفر بعدی از قول شما نقل خواهد کرد که: «از … شنیدم که میگفت فلانی با دبیرش رابطه‌ی نامشروع داشته و به همین دلیل درصد فلان درسش ارتقاء پیدا کرده!».

اهل عذرخواهی

هیچوقت صحبت‌ها و بحث های خود را با عذرخواهی شروع نکنید. مگر اینکه واقعاً تخطی کرده باشید. بله! اگر قرار گذاشتید که گروهی رفع اشکال فیزیک داشته باشید و دیر به جلسه رسیده‌اید و همه منتظر شما هستند، منطقی است که جلسه را با عذرخواهی شروع کنید. اما اگر نمونه سوال هایی را آماده کرده‌اید و به نظر خودتان نمونه سوالات خوبی است، منطقی نیست که در شروع ارائه بگویید: «از اینکه سوالات خیلی استاندارد نیستند، عذر می‌خواهم…». با همین یک جمله، هم گروهی هاتون بر روی ایرادهای سوالات شما متمرکز خواهد شد.

اگر صورت هزینه‌های یک اردوی دانش آموزی را آورده‌اید، لازم نیست اینگونه شروع کنید که: «ببخشید. گزارش من خیلی دقیق نیست اما به اندازه‌ی امکان تلاش کرده‌ام…». هم گروهی های شما از همان ابتدا،‌ نکات غیردقیق گزارش شما را جستجو خواهد کرد.(من که پنیر نخوردم اصلا! فاطمه تو کی بستنی خریدی؟؟ چرا کرایه ی تاکسی ای که من حساب کردم رو ننوشتید؟؟) تلاش کنید خودتان، قبل از شروع یک گفتگو، اعتبار خود را از بین نبرید…

بازندگان

مهم نیست تراز و درصدهای شما چندهست.مهم نیست چه شخصیت و اخلاقی دارید و جایگاهتان چیست. مهم نیست که آخرین موفقیتی که به دست آورده‌اید چه بوده است. همیشه کسی هست که مطمئن باشد، موقعیت فعلی شما به خاطر پدر شماست. تراز زیاد شما به خاطر پول بابای شماست. موفقیت شما در المپیاد شیمی به خاطر ساده بودن المپیاد آن سال است. چون متولد فلان ماه بوده‌اید، تیپ شما بهتر است. چون اسم شما با فلان حرف آغاز می‌شده زیبا تر هستید و….

در مورد من حامد دلیجه میگن چون بچگیات قرآن میخوندی باهوش تر هستی و چون بابات پول نداره به سمت درس رفتی و….

آنها هزار دلیل نامربوط دارند تا به شما – و در واقع به خودشان – ثابت کنند که موفقیت شما به خاطر تلاشهایتان نبوده است. اینگونه دانش آموزان، عموماً بازندگانی هستند که با یافتن توجیه‌های غیرمنطقی برای موفقیت های بقیه، توجیهی منطقی برای شکست خود جستجو می‌کنند. نسل این افراد هرگز منقرض نمی‌شود. اما شاید بتوانید تا حد امکان از آنها فاصله بگیرید.

گروه اندیشان

گروه اندیشان، دانش آموزانی هستند که مانند هم فکر می‌کنند. الزاماً هم اندیشه‌ها و افکار آنها درست نیست. اما چون یک گروه را شکل داده‌اند، از نظرات یکدیگر حمایت می‌کنند. اینها همان کسانی هستند که باعث می‌شوند دبیر بد آموزشگاه عوض نشوند. کتاب کمک آموزشی به دردنخور، باقی بمانند و اصلاح نشوند. اعضای جدید یا به مدرسه و آموزشگاه وارد نشوند یا اگر وارد شدند، ایزوله شوند و در قرنطینه قرار بگیرند. همانهایی که همیشه هزار داستان آماده دارند که چرا برنامه‌های تغییر و تحول مدیر مدرسه قرار است شکست بخورد!

پیدا کردن و تشخیص این تیپ دانش آموزان کار سختی نیست. حتی اگر همین امروز به آموزشگاه و مدرسه وارد شده باشید. آنها به صورت گروهی با هم می‌نشینند. دانش آموز جدیدی را به سادگی داخل گروهشان راه نمی‌دهند. همه کسانی را که در بخش‌های مختلف مدرسه و آموزشگاه کار می‌کنند، مسخره می کنند و مراقب هستند که هیچ اتفاق جدیدی در روند تکراری زندگی مسخره ی آنها روی ندهد.

در مواجهه با این دانش آموزان، دو گزینه پیش رو دارید: می‌توانید به جنگ آنها بروید که این خطر وجود دارد که به مشکلات و ضعف‌های مختلف متهم شوید. از درس خودفاصله بگیرید. خسته شوید و حتی در اجرای برنامه‌های درسی خود شکست بخورید. یا می‌توانید با آنها همراه شوید که در این صورت روزهای ساده و لذت‌بخشی خواهید داشت. اما به دانش آموز تنبل‌ و ناتوانی تبدیل خواهید شد که هیچ دانشگاه و رشته ی خوبی قبول نشوید.

راه اول بهتر است 🙂

البته انتخاب با خودتان هست.

 منبع : ریاضی صد